Οι άγιοί μας

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ * ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΚΑΙ ΚΑΣΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο
ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ

Ἀπάνθισμα ἀπό τή διδασκαλία του.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ

Στις 25 Αυγούστου γιορτάζει ο άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος. Ποιος είναι ο άγιος αυτός; Πότε ασκήτεψε και πού; Τι γνωρίζουμε γι’ αυτόν; Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ως τώρα ακριβή στοιχεία για το βίο και την πολιτεία του Αγίου μας. Στο βιβλίο «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ», που είναι μια συλλογή κειμένων Αγίων και σοφών της Εκκλησίας μας, περιέχονται δύο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Καρπαθίου. Ο πρώτος επιγράφεται «100 παρηγορητικά κεφάλαια προς τούς μοναχούς τής Ινδίας» και ο δεύτερος «Λόγος Ασκητικός  και παρηγορητικός, συμπληρωματικός των εκατό κεφαλαίων». Απ’ εκεί μαθαίνουμε την ύπαρξη του δικού μας τοπικού Αγίου. Το 1985 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιος, με σχετικές ενέργειές του, ζήτησε από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο την κατάταξη του Αγίου μας στο επίσημο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, συντάχθηκε η ακολουθία του Αγίου και ορίσθηκε να εορτάζεται η μνήμη του στις 25 Αυγούστου.

Με ενέργειές του πάλι φιλοτεχνήθηκε μεγάλη εικόνα, η οποία και φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Καρπάθου, όπου και κάθε χρόνο τελείται η Πανήγυρη του τοπικού μας Αγίου, ενώ ετοιμάζεται και η ανέγερση μεγαλοπρεπούς Ναού.

Ο λόγος του Αγίου μας όμως, δεν είναι παρηγορητικός και ενθαρρυντικός μόνο για τους μοναχούς, που του ζήτησαν να τους γράψει κάτι τέτοιο. Είναι παρηγορητικός και για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε μέσα στον κόσμο να νικήσουμε τον «παλαιό άνθρωπο» που έχουμε μέσα μας, αλλά και να αποκρούουμε καθημερινά «τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα». Ας πάρουμε λίγο θάρρος και δύναμη από τη διδασκαλία του και ας ενισχύει κι ο Άγιός μας όλους μας στον πνευματικό μας αγώνα.

+α.κ.μ.

³³†³³

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΤΟΥ ΚΑΡΠΑΘΙΟΥ

Ἦχος α΄ Τῆς ἐρήμου πολίτης.

‘Αρετῶν ὑποφήτης, μοναζόντων διδάσκαλος, καί Καρπάθου Πρόεδρος ὤφθης, Ἰωάννη πατήρ ἡμῶν· βιώσας γάρ ὡς ἄγγελος ἐν γῇ, τοῦ πνεύματος ηὐγάσθης τῷ φωτί· διά τοῦτο ὡς θεράποντα τοῦ Χριστοῦ τιμῶμεν σε κραυγάζοντες· δόξᾳ τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξᾳ τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξᾳ τῷ χορηγοῦντι διά σοῦ, ἡμῖν χάριν καί ἔλεος.

ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ, ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ! (44)

Σου λέει ο Κύριος, όπως είπε στον Ματθαίο: «Ακολούθησέ με». Εσύ, λοιπόν, εκεί που καταδιώκεις με προθυμία τον πολυπόθητο Κύριό σου, αν στό δρόμο σου σκοντάψεις τό πόδι σου στήν πέτρα κανενός πάθους καί πέσεις απροσδόκητα στήν αμαρτία, ἤ καί πολλές φορές, επειδή υπάρχουν λασπώδη μέρη, γλίστρησες χωρίς νά τό θέλεις καί έπεσες, όσες φορές τύχει νά πέσεις καί νά βασανίσεις τό σῶμα σου, τόσες φορές σήκω επάνω καί τρέξε πίσω από τόν Κύριό σου μέχρις ότου τόν φτάσεις.«Ἔτσι παρουσιάστηκα μπροστά Σου στό ναό τής διάνοιας, νά δῶ τή δύναμη καί τή δόξα Σου πού μέ σώζουν· καί στό όνομά Σου, Κύριε, θά υψώσω τά χέρια μου νά προσευχηθώ καί θά εισακουστώ· καί θά αισθάνομαι σάν νά χόρτασα μέ λιπαρά καί παχιά φαγητά΄ καί θά χαρούν τά χείλη μου νά Σοῦ ψάλλουν». Γιατί θεωρῶ σπουδαῖο πράγμα τό ὅτι ἀξιώθηκα νά ὀνομαστῶ Χριστιανός, ὅπως μοῦ λέει ὁ Κύριος μέσω τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα: «Εἶναι μεγάλη σου τιμή νά ὀνομαστεῖς παιδί Μου».

ΕΠΕΣΕΣ; ΠΑΛΙ ΣΗΚΩ! (84)

Μέ ὅλη σου τή δύναμη προφύλαγε τόν ἑαυτό σου νά μήν πέφτεις· γιατί ἡ πτώση δέν ἀρμόζει στό δυνατό ἀθλητή. Ἄν ὅμως συμβεῖ νά πέσεις, πετάξου ἐπάνω ἀμέσως καί στάσου πάλι στόν καλό ἀγώνα· καί ἄν μύριες φορές πέσεις ἀπό ὑποχώρηση τῆς χάρης, ἄλλες τόσες φορές σήκω ἐπάνω· κι αὐτό μέχρι τοῦ θανάτου σου. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Ἄν ὁ δίκαιος πέσει ἑφτά φορές –δηλαδή διαρκῶς σέ ὅλη του τή ζωή του- ἄλλες τόσες θά σηκωθεῖ».

˜—X™™

ΚΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ! (79)

Τά χτυπήματα πού επιφέρει ο εχθρός διάβολος εναντίον μας, είτε φανερά είτε αόρατα, πολλές φορές τά εννοούμε καί τά βλέπουμε. Τά βάσανα, όμως, καί τούς πόνους πού υποφέρει ο εχθρός από εμάς, επειδή κατορθώνουμε κάποιες φορές τίς αρετές, ή μετανοούμε γιά τίς αμαρτίες μας, ή έχουμε υπομονή καί καρτερία στίς θλιβερές περιστάσεις ή προσευχόμαστε καί κάνουμε τά παρόμοια, γιά τά οποία αυτός τρίζει τά δόντια καί τιμωρείται καί θρηνεί καί χτυπιέται. Όλα αυτά εμείς μέ θεία οικονομία δέν τά βλέπουμε, γιά νά μήν πέσουμε σέ χαύνωση. Γιατί λέει η Γραφή:  «Είναι δίκαιος ο Θεός να ανταποδώσει θλίψη σέ όσους σάς θλίβουν».

ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ (51)

Ἐνεδρεύει ὁ ἐχθρός διάβολος, ὅπως τό λιοντάρι στή φωλιά του, καί κρύβει γιά κακό μας παγίδες καί δίχτυα ἀπό λογισμούς ἀκάθαρτους καί ἀσεβεῖς. Ἀλλά καί ἐμεῖς, ἄν δέν κοιμόμαστε, θά μπορέσουμε νά τοῦ στήνομε  μεγαλύτερες καί φοβερότερες παγίδες καί δίχτυα καί ἐνέδρες. Γιατί ἡ προσευχή, οἱ ψαλμοί, ἡ ἀγρυπνία, ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ ὑπηρεσία πρός τόν πλησίον καί τό ἔλεος, ἡ εὐχαριστία καί ἡ ἀκρόαση τῶν θείων λόγων, γίνονται ἐνέδρα καί παγίδα καί λάκκος καί μάστιγες καί ἀγχόνη καί δίχτυα γιά τόν ἐχθρό.

ΣΩΖΟΜΑΙ ΄Η ΚΟΛΑΖΟΜΑΙ; (88)

Ὅπως ὁ Κύριος θέλει ὁ ἄνθρωπος νά σώζεται μέσω ἄλλου ἀνθρώπου, ἔτσι καί ὁ σατανάς σπεύδει τόν ἄνθρωπο μέσω ἄλλου ἀνθρώπου νά τόν κολάσει. Γι’αὐτό καί δέν πρέπει νά προσκολλᾶται κανείς σέ ἄνθρωπο πού καταφρονεῖ τά θεῖα καί εἶναι πονηρός καί δέν κρατεῖ τή γλώσσα του, γιά νά μήν πάει μαζί του στήν κόλαση.  Γιατί καί δίκαιο ἄνθρωπο νά συναναστρέφεται κανείς, μόλις καί μπορεῖ νά σωθεῖ. Ἄν ὅμως συναναστραφεῖ μέ πονηρό ἀπρόσεκτα, εἶναι σάν νά κόλλησε λέπρα καί θά ὁδηγηθεῖ σέ ναυάγιο. Καί ποιός λοιπόν θά ἐλεήσει ἐκεῖνον πού πλησιάζει χαρούμενος τό φίδι; Ν’ ἀποφεύγεις λοιπόν ἐκείνους πού εἶναι ἄτακτοι στή γλώσσα τους καί φιλόνικοι καί ταράζονται ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΡΩΜΑΛΕΟΥΣ (76)

Ὅπως ἡ φωτιά κάνει τό σίδερο τέτοιο ὥστε δέν μπορεῖ κανείς νά τό ἀγγίξει, ἔτσι οἱ πυκνές προσευχές κάνουν πιό ρωμαλέο τό νοῦ στόν πόλεμο τοῦ ἐχθροῦ. Γι’ αὐτό μέ ὅλη τους τή δύναμη προσπαθοῦν νά μᾶς προκαλέσουν ὀκνηρία στήν ἐπιμονή μας στήν προσευχή, γιατί γνωρίζουν ὅτι ἡ προσευχή εἶναι γι’αὐτούς μεγάλος ἐχθρός, ἐνῶ εἶναι ὑπερασπιστής τοῦ νοῦ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΛΥΑΡΙΑ (90)

Μιά καλή λέξη, τόν ἄλλοτε ἀκάθαρτο ἐκεῖνο ληστή, τόν ἔκανε καθαρό καί ἅγιο καί τόν ἔβαλε στόν Παράδεισο. Καί μιά λέξη ἀνάρμοστη ἔφραξε στόν Μωυσῆ τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Νά μήν νομίσουμε, λοιπόν, μικρή ἀρρώστεια τή φλυαρία· γιατί οἱ φιλοκατήγοροι καί φλύαροι ἀποκλείουν τόν ἑαυτό τους ἀπό τή βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει κακή γλώσσα, κι ἄν ἀκόμη προκόψει στήν ἐδῶ ζωή, ὅμως ἐκεῖ δέ θά προκόψει, ἀλλά θά σκοντάψει καί θά τόν συλλάβουν ὡς θήραμά τους οἱ κακές τιμωρίες καί θά τόν καταστρέψουν. Σωστά ἔλεγε κάποιος σοφός, ὅτι εἶναι καλύτερο νά πέσεις ἀπό ψηλά στό ἔδαφος, παρά ἀπό γλώσσα. Πρέπει λοιπόν νά πιστέψουμε τόν Ἀπόστολο Ἰάκωβο, πού γράφει: «Κάθε ἄνθρωπος ἄς εἶναι γρήγορος ν’ἀκούσει καί ἀργός νά μιλήσει».

ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΝΟΥ ΝΑ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ (49)

Ἄν θέλουμε πράγματι νά εὐαρεστήσουμε τό Θεό καί νά συνάψουμε τήν τρισμακάριστη φιλία μαζί Του, ἄς παρουσιάσουμε τό νοῦ μας γυμνό σ’Αὐτόν, χωρίς νά σέρνομε μαζί μας κανένα πράγμα τοῦ αἰώνα, οὔτε τέχνη, οὔτε νόημα, οὔτε τέχνασμα, οὔτε δικαιολογία, ἀκόμη καί ἄν γνωρίζομε ὅλη τή σοφία τοῦ κόσμου. Γιατί ἀποστρέφεται ὁ Θεός ἐκείνους πού προσέρχονται σ’Αὐτόν μέ οἴηση καί μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους καί τρέφονται ἀπό τήν κενοδοξία καί εἶναι φουσκωμένοι ἀπό αὐτήν. Σωστά εἶπαν μερικοί ἑρμηνευτές, ὅτι ἡ μάταιη οἴηση τρέφει καί φουσκώνει τόν ἄνθρωπο.

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ!

Χειρότερο ἀπό τό νά αμαρτάνει κανείς είναι νά απελπίζεται. Ο Ιούδας ο προδότης ήταν μικρόψυχος καί δέν είχε πείρα τοῦ πολέμου καί γι΄ αυτό απελπίστηκε. Έπεσε πάνω του μέ ορμή ο διάβολος καί τόν έβαλε νά απαγχονιστεί. Ο Πέτρος, όμως, ως στερεά πέτρα, έπεσε σέ σοβαρό παράπτωμα, τῆς αρνήσεως του Χριστού, ως εμπειροπόλεμος πού ήταν δέν παρέλυσε, ούτε απελπίστηκε από τή λύπη του. Αφού σηκώθηκε προσέφερε πικρά δάκρυα μέσα από τήν καρδιά θλιμμένη καί ταπεινωμένη. Καί αμέσως ο εχθρός, όταν τά είδε αυτά, σάν νά τόν έκαψαν δυνατές φλόγες στό πρόσωπο έφυγε μέ ορμή μακρυά, μέ φοβερούς θρήνους.

ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΝΟΥ ΝΑ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Ἄν θέλουμε πράγματι νά εὐαρεστήσουμε τό Θεό καί νά συνάψουμε τήν τρισμακάριστη φιλία μαζί Του, ἄς παρουσιάσουμε τό νοῦ μας γυμνό σ’Αὐτόν, χωρίς νά σέρνομε μαζί μας κανένα πράγμα τοῦ αἰώνα, οὔτε τέχνη, οὔτε νόημα, οὔτε τέχνασμα, οὔτε δικαιολογία, ἀκόμη καί ἄν γνωρίζομε ὅλη τή σοφία τοῦ κόσμου. Γιατί ἀποστρέφεται ὁ Θεός ἐκείνους πού προσέρχονται σ’Αὐτόν μέ οἴηση καί μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους καί τρέφονται ἀπό τήν κενοδοξία καί εἶναι φουσκωμένοι ἀπό αὐτήν. Σωστά εἶπαν μερικοί ἑρμηνευτές, ὅτι ἡ μάταιη οἴηση τρέφει καί φουσκώνει τόν ἄνθρωπο.

heeXffg

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ. (25)

Ὅταν ἡ ψυχή βγεῖ  ἀπό τό σῶμα, ὁ ἐχθρός διάβολος ὁρμᾶ ἐναντίον της μέ θρασύτητα καί τήν πολεμᾶ  καί τήν ὀνειδίζει καί γίνεται αὐστηρός καί φοβερός κατήγορος τῶν ἁμαρτιῶν της. Ἀλλά τότε μπορεῖ νά δεῖ κανείς τήν ψυχή πού ἀγαπᾶ τόν Θεό καί ἔχει μεγάλη πίστη σ’Αὐτόν,  ἄν καί πολλές φορές εἶχε πληγωθεῖ ἀπό ἁμαρτίες, νά μήν κατατρομάζει στίς ἐφόδους τοῦ ἐχθροῦ καί τίς ἀπειλές του, ἀλλά μᾶλλον νά ἐνισχύεται μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου καί νά τή φτερώνει ἡ χαρά· νά τήν κάνουν  θαρραλέα οἱ ἅγιοι ἄγγελοι πού τήν ὁδηγοῦν καί περιτειχισμένη ἀπό τό φῶς τῆς πίστεως νά ἀντιλέγει δυνατά μέ μεγάλο θάρρος στόν πονηρό διάβολο: «Τί κοινό ὑπάρχει μεταξύ μας, ἐχθρέ τοῦ Θεοῦ; Τί κοινό ὑπάρχει μεταξύ μας, δραπέτη τῶν οὐρανῶν καί δοῦλε πονηρέ; Δέν ἔχεις ἐσύ πάνω μας καμιά ἐξουσία. Ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔχει τήν ἐξουσία πάνω σ’ἐμᾶς καί πάνω σέ ὅλα. Σ’Αὐτόν ἁμαρτήσαμε καί σ’Αὐτόν θά ἀπολογηθοῦμε, ἔχοντας ὡς ἐγγύηση τῆς εὐσπλαγχνίας Του ἀπέναντί μας καί τῆς σωτηρίας μας τόν Τίμιο Σταυρό Του. Σύ ὅμως, καταστροφέα, φύγε μακριά ἀπό μᾶς. Δέν ἔχεις τίποτα ἐσύ μέ τούς δούλους τοῦ Χριστοῦ». Καί ἐνῶ θά λέει αὐτά ἡ ψυχή μέ θάρρος, φεύγει πίσω ὁ διάβολος θρηνώντας μέ μεγάλη φωνή, μήν μπορώντας νά ἀντισταθεῖ στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεβαίνοντας ἡ ψυχή, πετάει πρός τά κάτω καί ραπίζει τόν ἐχθρό ὅπως τό γεράκι χτυπᾶ τόν κόρακα. Καί ἔπειτα ἀπό αὐτό, μεταφέρεται ἀπό τούς θείους ἀγγέλους γεμάτη χαρά στούς τόπους πού τῆς ἔχουν ὁριστεῖ, ἀνάλογα μέ τήν κατάστασή της.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ!

«Τά βραβεῖα καί τά στεφάνια εἶναι προορισμένα γιά ὅσους πειράζονται καί ὄχι γιά κείνους πού δέν φροντίζουν γιά τόν Θεό, οὔτε γιά τούς κοσμικούς πού εἶναι ξαπλωμένοι καί ροχαλίζουν».

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΑΛΙ ΛΑΜΠΡΟ! (4).

Ἡ σελήνη, ἡ ὁποία μεγαλώνει καί πάλι μικραίνει, εἶναι τύπος τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἄλλοτε πράττει καλά κι ἄλλοτε ἁμαρτάνει, καί κατόπιν μέ τή μετάνοια ἐπανέρχεται στήν ἐνάρετη ζωή. Λοιπόν δέ χάθηκε ὁ νοῦς ὅποιου ἁμάρτησε, καθώς νομίζουν μερικοί, ὅπως τῆς σελήνης τό σῶμα δέν λιγόστεψε, ἀλλά μόνο τό φῶς της. Ἀποκτᾶ λοιπόν πάλι ὁ ἄνθρωπος τή λαμπρότητά του μέ τή μετάνοια, ὅπως ἡ σελήνη μετά τό λιγόστεμά της ξαναντύνεται πάλι τό φῶς. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ἐκεῖνος πού πιστεύει στό Χριστό, κι ἄν πεθάνει, θά ζήσει» «καί θά γνωρίσει ὅτι Ἐγώ ὁ Κύριος μίλησα καί θά τό κάνω».

Κοντάκιον

Ἦχος γ΄ Ἡ Παρθένος σήμερον.

Τῆς Καρπάθου Πρόεδρος, θεοειδής ἀνεδείχθης, Ἰωάννη Ὅσιε, ὡς τῶν Ὁσίων ἀκρότης· βίῳ γάρ, λελαμπρυσμένος ἁγίῳ Πάτερ, γέγονας τῶν μοναζόντων θεῖος ἀλείπτης, παρακλήσεως τοῖς λόγοις, ἡμᾶς ἀλείφων ζωήν πρός κρείττονα.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ κοινωνός, καί Καρπάθου θεῖος, ποιμενάρχης καί ὁδηγός· χαίροις Ἰωάννη, τῆς χάριτος ταμεῖον, καί πρέσβυς καί μεσίτης, ἡμῶν πρός Κύριον.