Ἁγιογρ. ἀνάγν.: Α΄Κορ. 4, 1-21
(Ἀπὸ τὶς γραφὲς τοῦ Γέροντα Σιλουανοῦ)
«Μονάχα Σὲ ποθεῖ ἡ ψυχή μου, Κύριε. Τὸ ἱλαρὸ καὶ πρᾶο βλέμμα Σου δὲν μπορῶ νὰ τὸ λησμονήσω καὶ σὲ ἱκετεύω μὲ δάκρυα: “Ἔλα καὶ κατασκήνωσε μέσα μου καὶ καθάρισέ με ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μου. Ἐσὺ βλέπεις ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἁγίας δόξας Σου πῶς ὑποφέρει ἡ ψυχή μου γιὰ Σένα. Μὴ μὲ ἐγκαταλείπεις τὸν δοῦλο Σου. Ἄκουσέ με. Σοῦ φωνάζω ὅπως ὁ προφήτης Δαβίδ: Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου”».
Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, Ὁ Γέροντας Σιλουανός, σ. 320.