-
Αρχείο
- Απρίλιος 2024
- Μαρτίου 2024
- Φεβρουαρίου 2024
- Ιανουαρίου 2024
- Δεκέμβριος 2023
- Νοέμβριος 2023
- Οκτώβριος 2023
- Αύγουστος 2023
- Ιουλίου 2023
- Ιουνίου 2023
- Μαΐου 2023
- Μαρτίου 2023
- Φεβρουαρίου 2023
- Ιανουαρίου 2023
- Δεκέμβριος 2022
- Οκτώβριος 2022
- Σεπτεμβρίου 2022
- Αύγουστος 2022
- Ιουλίου 2022
- Ιουνίου 2022
- Μαΐου 2022
- Απρίλιος 2022
- Μαρτίου 2022
- Φεβρουαρίου 2022
- Ιανουαρίου 2022
- Δεκέμβριος 2021
- Νοέμβριος 2021
- Οκτώβριος 2021
- Σεπτεμβρίου 2021
- Αύγουστος 2021
- Ιουλίου 2021
- Ιουνίου 2021
- Μαΐου 2021
- Απρίλιος 2021
- Μαρτίου 2021
- Φεβρουαρίου 2021
- Ιανουαρίου 2021
- Δεκέμβριος 2020
- Νοέμβριος 2020
- Οκτώβριος 2020
- Σεπτεμβρίου 2020
- Αύγουστος 2020
- Ιουλίου 2020
- Μαΐου 2020
- Απρίλιος 2020
- Μαρτίου 2020
- Φεβρουαρίου 2020
- Ιανουαρίου 2020
- Νοέμβριος 2019
- Οκτώβριος 2019
- Σεπτεμβρίου 2019
- Αύγουστος 2019
- Ιουλίου 2019
- Μαΐου 2019
- Απρίλιος 2019
- Μαρτίου 2019
- Φεβρουαρίου 2019
- Ιανουαρίου 2019
- Δεκέμβριος 2018
- Νοέμβριος 2018
- Οκτώβριος 2018
- Σεπτεμβρίου 2018
- Αύγουστος 2018
- Ιουλίου 2018
- Ιουνίου 2018
- Μαΐου 2018
- Απρίλιος 2018
- Μαρτίου 2018
- Ιανουαρίου 2018
- Δεκέμβριος 2017
- Νοέμβριος 2017
- Οκτώβριος 2017
- Σεπτεμβρίου 2017
- Αύγουστος 2017
- Ιουλίου 2017
- Μαΐου 2017
- Απρίλιος 2017
- Μαρτίου 2017
- Ιανουαρίου 2017
- Δεκέμβριος 2016
- Νοέμβριος 2016
- Αύγουστος 2016
- Ιουλίου 2016
- Ιουνίου 2016
- Μαΐου 2016
- Απρίλιος 2016
- Μαρτίου 2016
- Φεβρουαρίου 2016
- Ιανουαρίου 2016
- Δεκέμβριος 2015
- Νοέμβριος 2015
- Αύγουστος 2015
- Ιουλίου 2015
- Μαΐου 2015
- Απρίλιος 2015
- Μαρτίου 2015
- Φεβρουαρίου 2015
- Ιανουαρίου 2015
- Δεκέμβριος 2014
- Νοέμβριος 2014
- Οκτώβριος 2014
- Σεπτεμβρίου 2014
- Αύγουστος 2014
- Ιουνίου 2014
- Μαΐου 2014
- Απρίλιος 2014
- Μαρτίου 2014
- Φεβρουαρίου 2014
- Ιανουαρίου 2014
- Δεκέμβριος 2013
- Νοέμβριος 2013
- Οκτώβριος 2013
- Σεπτεμβρίου 2013
- Αύγουστος 2013
- Ιουλίου 2013
- Ιουνίου 2013
- Μαΐου 2013
- Απρίλιος 2013
- Μαρτίου 2013
- Φεβρουαρίου 2013
- Ιανουαρίου 2013
- Δεκέμβριος 2012
- Νοέμβριος 2012
- Οκτώβριος 2012
- Σεπτεμβρίου 2012
- Αύγουστος 2012
- Ιουλίου 2012
- Ιουνίου 2012
- Μαΐου 2012
- Απρίλιος 2012
- Μαρτίου 2012
- Φεβρουαρίου 2012
- Ιανουαρίου 2012
- Νοέμβριος 2011
- Οκτώβριος 2011
- Σεπτεμβρίου 2011
- Ιουνίου 2011
- Μαΐου 2011
- Απρίλιος 2011
- Μαρτίου 2011
- Φεβρουαρίου 2011
- Δεκέμβριος 2010
- Νοέμβριος 2010
- Οκτώβριος 2010
- Σεπτεμβρίου 2010
- Αύγουστος 2010
- Ιουνίου 2010
- Μαΐου 2010
- Απρίλιος 2010
- Μαρτίου 2010
- Φεβρουαρίου 2010
- Ιανουαρίου 2010
- Δεκέμβριος 2009
- Οκτώβριος 2009
- Σεπτεμβρίου 2009
- Αύγουστος 2009
- Ιουλίου 2009
- Μαΐου 2009
- Απρίλιος 2009
- Μαρτίου 2009
- Φεβρουαρίου 2009
- Ιανουαρίου 2009
- Δεκέμβριος 2008
- Νοέμβριος 2008
- Οκτώβριος 2008
- Σεπτεμβρίου 2008
- Ιουνίου 2008
- Απρίλιος 2008
- Μαρτίου 2008
-
Μεταστοιχεία
Δημοτικό Σχολείο Πυλών Καρπάθου…. ΤΕΛΟΣ!
Απόφαση της κ.Υπουργού!
This entry was posted in Εκπαιδευτικά. Bookmark the permalink.
ΠΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ.
ΑΡΑ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΥ.
ΚΑΘΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ,ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΩΡΑ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΘΑ ΛΗΦΘΕΙ.
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΨΩ
ΠΡΟ ΔΙΕΤΙΑΣ ΠΕΡΙΠΟΥ,ΜΕΘΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ
ΤΟΤΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ…Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
Σας προωθώ ένα γράμμα μιάς φίλης που πόνεσε και πονάει για το σχολείο αυτό……..
———- Προωθημένο μήνυμα ———-
Από: Elena Broumi
Ημερομηνία: 13 Απριλίου 2011 10:02 π.μ.
Θέμα: 1952, μια χρονιά στο μονοτάξιο.
Η χρονιά που τέλειωσα το Δημοτικό, στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, φυσικά στο μονοτάξιο.
Το video απο το σχολείο της Καρπάθου, ξύπνησε μνήμες και συγκίνηση.
Στην τελευταία τάξη του Δημοτικού ακούγαμε το δάσκαλό μας να μαθαίνει στα πρωτάκια την άλφα- βήτα, Αριθμητική στην δευτέρα Δημοτικού, Φυσική στην τρίτη κι ύστερα…όλα τα κεφάλια γύριζαν και άκουγαν το μάθημα σε μας, τα εκτάκια με το μολύβι ακουμπισμένο πάνω στο θρανίο!
Γύρω -γύρω ,κολημένοι στον τοίχο, καθισμένοι σε πρόχειρα σκαμνιά ήταν οι μετεκπευδευόμενοι δάσκαλοι που θα πήγαιναν στην Επαρχία να διδάξουν, φυσικά σε εκείνα τα πέτρινα μεταπολεμικά χρόνια ,σε μονοτάξια σχολεία όπου υπήρχαν και αν υπήρχαν.
Νευριάζαμε μαζί τους γιατί συχνά μας δανείζονταν ένα μολύβι για να σημειώσουν κάτι και μετά; ξεχνούσαν να μας το δώσουν και δεν είχαμε να γράψουμε γιατί φυσικά ,όλα τα παιδιά είχαμε… ένα μολύβι!
Ψηλός, όμορφος, ευθυτενής, κρητικός με χαρακτηριστική προφορά και ένα αετήσιο βλέμμα που το γλύκαινε ένα καλοσυνάτο χαμόγελο, ο δάσκαλός μας, Πετρίδης το όνομα, έχει μείνει για πάντα στην καρδιά μας.
Σε αυτό το μονοτάξιο είμασταν τρία κορίτσια και τρία αγόρια που είχαμε επιλεγεί με κλήρωση στην πέμπτη Δημοτικού.Δεν θέλαμε να πάμε γιατί θα αποχωριζόμαστε τις φίλες μας ( θα τις βλέπαμε μόνον στην αυλή του σχολείου στο διάλειμμα) Παρ΄όλα αυτά οι συμμαθητές συναντιόμαστε αραιά και που και το μονοτάξιο μας έχει δέσει πολύ με αναμνήσεις που οι άλλοι δεν τις έχουν.
Είναι μια εμπειρία και για τον δάσκαλο και για τον μαθητή αυτή η συνύπαρξη μέσα στο ίδιο χώρο και 5-6 ώρες την ημέρα .
Μια πολύτιμη εμπειρία.
Σε παρακαλώ να μεταφέρεις , τις καλύτερες ευχές μου στο σχολείο της Καρπάθου για μια ευτυχή έκβαση,
Ελενα .